Het belangrijkste uit de voetbalgeschiedenis van de club
Vooroorlogse periode
FC Beekhoek Sport is gestart in 1932. In 1934 sloot de club aan bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond (KBVB) en speelde zijn eerste “officiële” wedstrijd tegen Retie op een terrein, dat kon vergeleken worden met een gewoon ordinair grasveld, ergens in de Beekhoekstraat.
In die tijd speelde Beekhoek in derde gewestelijke, maar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, moest de ploeg verdwijnen. Immers, de jongen mannen werden allemaal opgeëist om in Duitsland te gaan werken voor de bezetter.
Periode 1954-1956
Vlak na de oorlog was het voetbal dood op Ten Aard. De mensen hadden andere zaken aan hun hoofd, zoals de wederopbouw van de oorlogsschade, dan voetballen en het geliefkoosde voetbalspel verdween voor verschillende jaren van het strijdtoneel tot men in 1954 terug het idee kreeg om te gaan ‘sjotten’.
Periode 1956-1961: een nieuwe start
Na twee jaar enkel vriendenwedstrijden te hebben gespeeld was de drang naar competitievoetbal niet meer te stoppen en men diende een aanvraag in bij de KBVB om opnieuw opgenomen te worden bij de bond. Terzelfder tijd werd er in de Broekstraat een nieuw terrein aangelegd en kleedkamers gebouwd. Om de dorstigen te laven, werd er een tijdje later een kantine bij geplaatst.
In het seizoen 56-57 kon opnieuw gestart worden, de club beschikte enkel over een eerste elftal. Af en toe werden er door een reserve-elftal vriendschappelijke wedstrijden gespeeld. Het eerste seizoen was op sportief vlak niet zo geweldig, uit één overwinning en een gelijkspel werden amper 3 schamele puntjes behaald, zodoende eindigde de ploeg dan ook als rode lantaarn. Beekhoek speelde toen in derde provinciale, vierde bestond toen nog niet. Het volgende seizoen, 1957-1958, kon Beekhoek opnieuw een eerste ploeg tussen de lijnen brengen, terwijl de reserven (tweede ploeg) nu ook officieel werden ingeschreven voor competitievoetbal. Sportief deed Beekhoek het nog slechter dan in het eerste seizoen. Er werd slechts één overwinning behaald en met 2 punten eindigde de club opnieuw laatste.
In zijn derde seizoen, 1958-1959, kon Beekhoek zijn aantal ploegen uitbreiden met een cadettenploeg in de jongste jeugdreeks toendertijd: de eerste jeugdploeg in de geschiedenis van Beekhoek. Ook sportief ging het een stuk beter: 9 overwinningen en 3 gelijke spelen leverden 21 punten en een 12de plaats op.
Het seizoen daarna kon Beekhoek zijn aantal ploegen opnieuw uitbreiden met een scholierenploeg. De sportieve prestatie evenaarde die van het vorige seizoen.
De volgende jaargang, 1960-1961, werd één van de moeilijkste uit de geschiedenis van de club. Beekhoek kan nog enkel met een eerste en een tweede elftal aantreden; van de jeugd was geen spoor meer. Interne strubbelingen leidden tot een bestuursherverkiezing en ook sportief werd het een troosteloos seizoen, 6 punten en daarom ook de laatste plaats als gevolg.
Periode 1961-1974: Beekhoek, ploeg waarmee men rekening houdt.
Om geen belabberd figuur meer te slaan werd er door het bestuur voor de eerste maal serieus geïnvesteerd in spelers. Een schot in de roos want Beekhoek stevent in de competitie 1961-1962 af op het beste resultaat in zijn nog jonge bestaan. Een 6de plaats met 34 punten.
Er gebeurde ook wat extra-sportief: er werd elektriciteit gelegd in de kantine! Wassen gebeurde echter nog in 'baddekes', in de winter met warm water dat werd gekookt op de kolenkachel die de kleedkamer moest verwarmen.
Ook het volgende seizoen, 1962-1963, was schitterend en werd beloond met een 5de plaats en 37 punten. Positief was ook dat er terug kon aangetreden worden met een jeugdploeg. Beekhoek kon opnieuw over cadetten beschikken.
De volgende 11 voetbaljaargangen, tot 1973-1974, bleef het eerste elftal behoorlijke resultaten behalen. Beekhoek eindigde slechts tweemaal niet bij de eerste tien. De beste prestatie werd geleverd in 1964-1965: een vierde plaats met 40 punten. Toch zou de jaargang 1971-1972 een sportieve teleurstelling brengen: de twaalfde plaats betekende immers de degradatie naar de nieuw opgerichte vierde provinciale.
In 1965 kon opnieuw een vierde ploeg worden ingeschreven in competitie: de scholieren. Twee jaar later ging een tweede reservenploeg van start in competitieverband. Het jaar nadien (1968-1969) waren er twee cadettenploegen. Het volgende seizoen was er voor het eerst een juniorenploeg. Ook miniemen waren aangesloten, maar zij speelden nog geen competitie. Dat zou een jaar later, in 1970, gebeuren. In 1971 ontstond er een veteranenploeg; die geen competitiewedstrijden speelde.
Het eerste jeugdcomité werd op het einde van deze periode opgericht en de veteranen viel de eer te beurt om voor de eerste maal met kunstlicht te voetballen op het B-terrein.
Periode 1974-1987: op zoek naar sportief succes
In het tweede deel van de jaren 70 kon het eerste elftal nauwelijks een vuist maken in de competitie.een zesde plaats in 1974-1975 was het beste resultaat. De overige seizoenen was Beekhoek terug te vinden in de middenmoot of zelfs onderaan de rangschikking.
Toch groeide de ploeg, want eind jaren 70 kwam Beekhoek met liefst 8 ploegen uit in de verschillende competities waaronder voor het eerst preminiemen. De scholieren behaalden in 1977-1978 zelfs een tweede plaats.
Begin jaren 80 werd er fors geïnvesteerd om het sportieve roer weer om te gooien, maar dat lukte niet zo echt. Al had de club in 1980-1981 een heuse topschutter in haar rangen. Paul Gielis scoorde het best van al in 4de provinciale met 34 doelpunten en zou het jaar nadien naar Dessel getransfereerd worden. Daardoor werd de kas goed gespijsd en kon de club zich met meerdere spelers versterken. Met succes want Beekhoek werd herfstkampioen, maar zakte naar het einde van het seizoen dan toch terug naar een 4de plaats. Het seizoen daarna was het wel raak, het eerste elftal behaalde zijn eerste kampioenentitel en promoveerde na een spannend titelduel, dat in een testwedstrijd moest beslecht worden, naar 3de provinciale.
Het verblijf in derde bleef echter beperkt tot één seizoen. De ploeg was het ganse seizoen op de sukkel en ondanks een trainerswissel kon de degradatie niet afgewend worden.
De volgende drie seizoenen konden de sportieve verwachtingen niet ingelost worden, een absoluut dieptepunt was de rode lantaarn in 1986-1987. Ook met de jeugdploegen ging het de verkeerde kant uit, cadetten en scholieren waren er niet meer. Enkele talentvolle jongeren gingen het hogerop proberen, terwijl een heleboel junioren in ondankbare omstandigheden in het eerste elftal werden gedropt. De kas was bijna leeg en Beekhoek was diep weggezakt.
Periode 1987-1996: naar een gestructureerde, gezonde voetbalclub
Ondanks de aanvankelijk belabberde prestaties, bleek het trekken van de kaart van de jeugd op termijn toch zijn vruchten af te werpen. De eigen spelers een kans geven, de ‘verloren zonen’ terughalen en de accommodatie op punt stellen, waren de hoofdgedachten van een nieuw bestuur. De ‘oude generatie’ bleef de club trouw en vond haar tweede jeugd.
Het sportieve seizoen 1987-1988 was een verademing en de goede resultaten van het eerste elftal (7de plaats) gaven de club een nieuwe injectie. De hiaten die waren geslagen konden, mede dankzij de oprichting van een nieuwe jeugdwerking, stilaan worden weggewerkt. In 1988-1989 kon Beekhoek opnieuw 9 teams, waaronder voor het eerst twee duiveltjesploegen, tussen de lijnen brengen. Het volgende seizoen werden dat zelfs 10 ploegen en Beekhoek bleef maar groeien, tot 15 ploegen in 1995-1996. Ook op gebied van accommodatie onderging Beekhoek een grondige facelift: een overdekte staantribune, nieuwe kleedkamers, uitbreiding van de kantine, een nieuwe keuken, een secretariaat, een lokaal voor de centrale verwarming, een garage en een ruime kleedkamer voor de scheidsrechters werd in 1990 feestelijk geopend. Ook werd een deel van de terreinen aangekocht.
In het seizoen 1990-1991 behaalden de reserven B de titel; de tweede kampioenenploeg in de geschiedenis van de club. Ook de resultaten van de eerste ploeg bleven in stijgende lijn evolueren en Beekhoek miste nipt de eindronde voor promotie met een 4de plaats.
In 1991-1992 mocht de eerste kampioenenploeg van de jeugd in de bloemetjes gezet worden: de cadetten.
Ook het seizoen 1992-1993 leverde net geen eindronde op voor het eerste elftal. Door een fusie van twee ploegen leek een happy-end toch in de maak, maar uiteindelijk ging het fout door een beslissing van de KBVB, die toen tegen de eigen reglementen inging!
Beekhoek beleefde dat seizoen een unicum vermits het voor de eerste- en enige- keer officieel uitkwam met een meisjes elftal.
Het jaar 1993-1994 lukte het dan toch. Het eerste elftal eindigde op een gedeelde derde plaats, won de testwedstrijd om aan de eindronde deel te nemen en dwong hierin de promotie af. Op structureel vlak werd het bestuur opgesplitst n deelgroepen en werd de VZW Beekhoek Sport opgericht. Dat seizoen werd voor het eerst het clubblad ‘Sport en Info’ gratis aangeboden bij thuiswedstrijden. De supporters konden tevens hun stem uitbrengen voor wie zij dachten dat de beste speler van het seizoen was. Terug in derde provinciale had het eerste elftal slechts één betrachting, het behoud. Met een 7de plaats lukte dat vrij aardig. De voetbaljaargang later werd dat al wat moeilijker en op een bepaald moment dreigde zelfs bij een voorlaatste plaats de degradatie. Na een sterke eindsprint en onder meer het nieuwe 3-punten systeem kon Beekhoek zich handhaven. Sportief was er nog meer goed nieuws, Beekhoek speelde in 1995-1996 met 15 ploegen in competitie, waaronder zelfs vier (!) reserveploegen. Het hoogtepunt van dat seizoen was de kampioenentitel van de miniemen A.
Vijfde periode – 1996 tot heden: samenwerking en kweekvijver van jong talent
De vorige periode werd gekenmerkt door de grote veranderingen op structureel vlak en op het gebied van infrastructuur. Gezien de allergrootste verbouwingen tot het verleden behoorden, kon Beekhoek zich meer gaan focussen op sportief succes.
De vijfde periode in de clubgeschiedenis is voorlopig de periode van de grootste successen tot op heden. Liefst tweemaal speelde het eerste elftal kampioen in derde provinciale terwijl er ook diverse jeugdploegen zich tot beste van de reeks konden kronen. Bovendien won Beekhoek verschillende keren de beker van Geel terwijl ook het prestigieuze beloftentornooi van Verbroedering Arendonk tweemaal winnend werd afgesloten. Het beste resultaat momenteel in de clubgeschiedenis kwam er in het seizoen 1997-1998, Beekhoek kwam toen uit op een knappe 3de plaats in 2de provinciale.
Om de jeugdwerking nog wat meer in de verf te zetten, werd in het seizoen 2001-2002 een samenwerkingsverband op touw gezet met Verbroedering Geel. Concreet kwam het hierop neer dat de spelers van Beekhoek ook bij Verbr.Geel mochten aantreden en omgekeerd. Bovendien gingen de trainingen én de wedstrijden van de Provinciale Scholieren en Provinciale Juniors van Geel door op Beekhoek en dat is tot op heden nog altijd zo. Door deze samenwerking vonden meerdere talentvolle spelers de weg naar Beekhoek en verschillende spelers braken reeds door in het 1ste elftal.
Op bestuurlijk vlak waren er in deze periode toch ook enkele belangrijke verschuivingen. Na een periode van een vijftiental jaren gaf voorzitter Fons Backx de fakkel door aan Herman Van Ballaer. Ook voor de job van penningmeester kwam iemand anders want Frans Van Hout stopte en werd vervangen door Ronny Pauwels. Gedurende 30 jaar oefende Frans deze functie uit!
Ook de mensen van de terreinen en gebouwen zaten niet stil. Zo werd er een tweede trainingsterrein aangelegd in de Broekstraat en aan ons hoofdterrein kwamen er twee duiveltjesterreinen bij. In de kantine werd de kant van het B-terrein volledig vernieuwd met nieuwe ramen én in 2004 werd er een receptielokaal bijgebouwd.
Momenteel staat onze club hoog aangeschreven wat de jeugdwerking betreft. Spelers aankopen is er niet meer bij, jongeren een kans geven des te meer. Dit vertaalt zich ook in het aantal jeugdspelers want dat aantal is de laatste jaren fors gestegen. Ook de jeugdkampen worden nog altijd georganiseerd, momenteel gaan deze kampen al 11 jaar door.